FAMILY - NC8

บานประตู้สีขาวขุ่นเปิดออกอย่างช้าๆ เด็กหนุ่มนอกห้องยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอื้อมมือไอปิดประตูแล้วจัดการล็อกกรอนให้เหนียวแน่น

ถึงจะรู้ว่าบ้านหลังขนาดกลางหลังนี้มีแค่เค้าสองคนพี่น้องอยู่ก็เถอะ แต่มันก็เป็นนิสัยติดตัวไปเสียแล้ว

ต้องระวังทุกทาง

"ยิ้ม..อะ..ไร" เสียงเล็กพูดติดขัด สีหน้าแดงเขินเรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากคนข้างหน้าได้เป็นอย่างดี

เด็กหนุ่มผิวสีแทนไม่ตอบแต่กลับมองหน้าน้องชายตัวเล็กด้วยใบหน้าพึงพอใจอย่างที่สุด ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ใบหน้าและร่างกายขาวใสก็ไม่เคยทำให้เขาหายตื่นเต้นได้สักที

น่ารัก

มาก

"บอกว่าไม่ต้องใส่ไง" ไฟพูดเสียงเบาก่อนจะใช้นิ้วเรียวเขี่ยบล็อกเซอร์ตัวจิ๋วลายปิ้กกาจู

"แค่..บล็อกเซอร์เอง" คนเป็นน้องตอบ ใบหน้าเล็กงุดเข้าชิดอก

"เขินอะไรขนาดนั้นวะ ทำอย่างกับไม่เคย"

"ใครมันจะหน้าด้านเหมือนมึงเล่า" จินเชิดหน้าเถียง

"ยิ้มอะไรนักหนาห้ะ!!"

"ก็มึงน่ารัก...มานี่มา" ไฟหย่อนตัวลงบนเตียงนุ่มก่อนจะใช้มือตบตักสองสามทีเป็นเชิงชักชวนให้น้องชายนั่งบนตักเขา

ร่างเล็กไม่พูดหรือเถียงอะไรแต่กลับคำตามอย่างว่าง่ายหันหน้าเข้าหาพี่ชายคนคุ้นเคยแล้วใช้สองมือเล็กโอบคอ ไฟตกใจเล็กน้อย แต่ก็นั่นแหละ จินร่างสองคือร่างบนเตียง

"ทำไมมีอารมณ ์ไวจัง" มือหนาลูบหัวทุยอย่างอ่อนโยน เขาสัมผัสได้ว่าใบหน้าจินตอนนี้มีเหงื่ออกและแดงกร่ำนั่นบ่งบอกได้ว่าน้องชายเขาน่ะ คิดไปไกลแล้ว

"ก็เมื่อกลางวัน"

"ทำไม"

"กูยังไม่เสร็จนิ"

"อ่อเออว่ะ55555"

"ขำไร"

"ป๊าวววว" ไฟนึกย้อนกลับไปเมื่อตอนกลางวันแล้วตลก ก็น้องชายเขาน่ะสิ ทั้งขี้ตกใจ ขี้เขิน ระหวาดระแวงไปหมด

ทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลยสักนิด จุดจบของกลางวันก็จบที่เขาเสร็จก่อนแต่จินยังไม่เสร็จ ทั้งๆที่บอกว่าจะช่วยก็ไม่เอา ไม่อะไรเลยสักอย่าง นอกจากจะบ่นๆด่าๆงอแง แล้วหนีเขาไปเรียนหน้าตาเฉย

"จินครับ"

"..." ร่างบางเงยหน้าจากซอกคอคนเป็นพี่ มือเล็กเปลี่ยนจากการโอบคอเป็นกอดเอวแล้วมุดหน้าลงที่คอไฟอีกครั้ง

"กอดแน่นจัง อ้อนหรอ"

"..."

"เดี๋ยวจิน.." สัมผัสที่เปียกชื้นเรียกให้คนอายุมากกว่าขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ไฟจับจินให้เผชิญหน้าแต่จินดันไม่ยอม

มือเล็กๆกอดแน่นขึ้นไปอีก หยาดน้ำตาร่วงหล่นออกจากตาคู่สวยอย่างไม่ยอมหยุด เสียงสะอื้นเล็กๆลอดมากมาเป็นระยะ

ไฟได้แค่ถอนหายใจพร้อมใช้มือลูบศรีษะคนด้านบนอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลที่สุด

"ร้องไห้ทำไม"

"ฮึก..ฮือ"

"จิน..อย่าเป็นแบบนี้"

"ก็..ก็ฮึกฮือ.." ไฟปล่อยให้น้องชายของเขาร้องไห้ เขาไม่รู้ว่าจินร้องไห้เรื่องอะไร ถ้าเรื่องถุงยางอะไรนั่นมันก็จบไปแล้วไม่ใช่หรอ?

"บอกพี่หน่อย จินร้องไห้ทำไมครับ"

"จะเจ็บ..ไหม..ฮึก" มือเล็กลูบบริเวณผ้าก็อตเล็กๆที่มุมศรีษะ ไฟเอื้อมจับมือบางก่อนจะพรหมจูบเบาๆบนฝ่ามือ

"ไม่เจ็บครับ..ไม่เจ็บเลย" เรื่องนี้นี่เอง พี่ชายยกยิ้มจินน่ะเป็นคนปากร้ายแต่ใจดี ชอบเถียงชอบเอาชนะแต่ก็ยอมเขาเสมอ

เด็กคนนี้อ่อนโยนมาก

ก็ไม่รู้หรอกว่ากับคนอื่นจินปฏิบัติยังไง แต่สำหรับคนด้านล่างแล้วล่ะก็

จินน่ารักและดีที่สุดแล้ว

"พอแล้วเลิกร้อง..  มามากอดปลอบกัน" ไฟใช้เวลาเพียงเสี้ยงวินาทีเขาใช้มือแกร่งกับร่างกายที่แข็งแรงพลิกคนบนตักให้ล้มลงนอนอย่างว่าง่าย จินยังคงน้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุด

"มองหน้าพี่"

"อือ" มือหนาจัดการเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน จมูก หู ตาของน้องชายแดงระเรื่อไปหมด

"ไฟ.."

"หือ"

"อย่า..เจ็บตัว..อีกนะ"

"ห่วงหรอ"

"..ห่วง"

"โอเคจะไม่ทำให้เป็นห่วงแล้ว โอเคไหม"

"มึงก็พูด ฮึก.. พูด..แบบนี้ตะ..หลอด"

"โถ่ ที่รัก.." น่าเอ็นดูเหลือเกิน ไฟยิ้มเล็กๆอย่างอดไม่ได้ มือแกร่งยังคงเช็ดน้ำตาให้

ก่อนคนด้านบนจะก้มมอบรสสัมผัสที่หอมหวานผ่านลิ้นเรียว จินไม่ได้ขัดขืนกลับตอบรับมันอย่างดี

"อือ..." เสียงเล็กครางต่ำ ไฟใช้มือปัดป่ายบนเรือนร่างบาง มือหนาสะกิตยอดอกสีชมพูก่อนจะจงใจบีบมัน คนใต้ร่างเชิดร่างครางเสียงสั่นหน้าขึ้นสี เหงื่อเริ่มซึมตามใบหน้า

ลิ้นเรียวหนายังคงพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ไฟเลื่อนหน้าลงกดจูบบริเวณสันกรามก่อนจะไล่ลงอย่างช้าๆ หู คาง ปาก ซอกคอ

ร่างกายนี้

เป็นของเค้าทั้งหมด

"อย่าทำรอย" เสียงเล็กปรามเบาๆ ถึงจะพูดอย่างงั้นแต่การกระทำกับส่วนทางอย่างสิ้นเชิง คนตัวเล็กหลับตาพริ้มรับบทรักจากคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ชาย

ไฟไม่ได้ฟังเสียงห้ามปราม เขายังคงดูดเม้มสร้างรอยรักตามร่างกาย ก่อนจะใช้ปากงับส่วนยอดอก หน้าทั้งดุนทั้งเม้มจะเกิดสีแดงจัด

"อืม ตัวเล็กของพี่"

"ไฟ..จินไม่..ไหว" คนใต้ร่างครางกระเสร่า มือเล็กเริ่มจิกผ้าปูแน่นจนเกิดรอยยับ นี่แค่เลียยอดอกนะออถ้ามากกว่านี้คิดดูสิจินจะเป็นยังไง

พี่ชายตัวโตยิ้มร้ายเขามองน้องชายอย่างพึงพอใจ สายตา สีหน้าและเสียงมันช่างยั่วยวนใจสะเหลือเกิน

"ไม่ไหวแล้วหรอ" แหย่แกล้งเล่นไปงั้นรู้ทั้งรู้ว่าน้องของเขาพร้อมที่จะระเบิดเต็มที่แล้ว จินใช้มือและสายตาอ้อนวอน ก่อนจะเอื้อมมือปลดกางเกงบ็อกเซอร์ลายปิ้กกาจูสีเหลือสดออกอย่างรวดเร็ว

ไม่ไหวจริงๆสินะ

"ไฟ..."

"ครับๆ" น้อยครั้งที่น้องชายตัวเล็กจะขอให้เค้าทำสิ่งอย่างว่า ปกติมีแต่จินที่มักจะทำให้ไฟเสมอ แต่ครั้งนี้ดูสิ ดูมัน สายตานั้น น้ำเสียงนั้น

คนขี้แงเมื่อกี้หายไปไหนนะ?

ไฟไม่รอช้าเขาใช้ปากจัดการดูดกลืนส่วนอ่อนไหวที่สุดของร่างกายจนมิด มือหนาเขี่ยไตสีสวยเล่นอย่างนึกสนุกมือ เสียงครางสลับกับแอร์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

คนเป็นน้องใบหน้าเหยเกเพราะความเสียว อารมณ์ขุ่นมัวที่อัดแน่นทั้งวันกำลังจะถูกปลดปล่อยในไม่ช้านี้

"เร็ว..เร็ว..อีก อ้ะ อ่า" ไฟรู้ดีว่าจะเกิดอะไรต่อจากนี้ ลอบมองสีหน้ากั้นเสียวของน้องแล้วนึกสนุก

"หยุด..ทำไม" ไอตัวเจ้าปัญหายักไหล่ ก่อนจะขยับตัวเองออกจากร่างเล็ก ทิ้งให้จินมองด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ

จะแกล้งกันใช่ไหม?

"ทำสิ"

นั่นไง

ไอโรคจิต

คิดได้แบบนั้นแต่ก็กลับทำตามอย่างว่างาย จินขยับตัวเองให้อยู่ในท่าที่ถนัด มือบางกุมส่วนอ่อนไหวของร่างกายตัวเองแล้วจัดการรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ เร็วๆสลับ หัวแม่โป้งบดขยี้ส่วนปลายจนน้ำไหลเยิ้ม

"เรียกชื่อพี่"

"เร็ว"

"อ้ะ ไฟ อ้ะ อ่า"

"พี่ด้วยสิครับ" คนขี้แกล้งยังไงก็เป็นคนขี้แกล้งอยู่วันยังค่ำ จินถลึงตาใส่แต่ก็ไม่วายทำตาม

"พะ..พี่..อื้อ  พี่ไฟ..อ้ะ"

"ดีมาก" กางเกงบล็อกเซอร์สีเขียวลายทหารถูกปลดออกอย่างไม่รอช้าปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้คนเป็นพี่ก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

"อ๊ะ อ่าาา" น้ำขาวขุ่นพุ่งใส่มือเล็ก จินกระตุกสองสามที เขามองหน้าพี่ชายตรงหน้า ไฟไม่พูดอะไรเขายิ้มเหมือนที่ยิ้มเสมอ แค่นี่ก็รู้แล้วแหละ ว่าเหตุการ์ตต่อจากนี้คืออะไร

"อย่าต้องให้บอก" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเรียบ จินหยิบถุงยางขนาด52บนหัวเตียง จัดการแกะและใส่ให้ไอคนเจ้าปัญหา "ต้องโดน52สักสองสามที"

"ฮือ ช้ำไปหมดแล้ว"

"ก็เปิดช้า บอกแล้วจะชาต"

"ไฟ..เอาจริงหรอ"

"อือ" พี่ขายขี้แกล้งนอนราบกับเตียง "มานี่" เสียงทุ้มเอ่ยสั่ง

"ไม่เอา ทำไมท่านี้เลยอ่ะ"

"เร็ว ไม่เจ็บหรอก กลางวันก็โดนแล้วไง"

"พูดไรเนี้ยย!!" แผดเสียงอย่างเหลืออดกับคนโตกว่า เรื่องแบบนี้มันควรพูดสะที่ไหนเล่า! แต่ต่อจะเขินอายเพียงใด จินก็ทำได้แค่ขยับเข้าไปช้าๆ ช้าๆ ก่อนจะค่อยๆหย่อนตัวเองลง

"อ้ะ อ่า ไฟ"

"..จิน เข้าสุดเลย" เอ่ยบอกเบาๆ คนตัวเล็กเหยหน้าเล็กน้อย เขาค่อยๆดันตัวเองลงช้าๆ จนสุดโคน

"อื้มมม" เสียงครางในลำคอบ่งบอกความพึงพอใตของคนข้างล่าง ไฟผ่อนลมหายใจเบาๆ เขาจับสะโพกจินให้ขยับช้าๆ เนิบๆ และเร็วตามลำดับ

จินดูไม่เจ็บปวดไม่ร้องงอแง อาจเป็นเพราะช่วงกลางวันเขาสองคนก็ผ่านศึกกันมารอบนึงแล้ว ถึคนที่จบศึกจะมีเพียงไฟคนเดียวก็เถอะ

"อ้ะ ไว..ไปแล้ว อ้ะ ไฟ อ่า" เสียงครางไม่ได้ศัพท์ดังลั่นห้องนอนขนาดเล็ก พี่ชายสูดปากพึงพอใจมือหนายังคงจับสะโพกบางให้รูดขึ้นรูดลงตามแรงความต้องการ

"อ้ะ อือ"

"อืมมม..จิน" แรงกระแทกส่งผลให้เสียงเนื้อตีกันสลับกับเสียงครางหวาน เหงื่อกายไหลท่วมจนไฟสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบนที่นอน

เกมส์รักยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ทั้งสองสลับกันอยู่บนอยู่ล่างตามความพึงพอใจ เสียงเนื้อและเสียงครางยังดังอย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันเป็นเพลงอันแสนไพเราะ

ทั้งสองรู้ดีว่าตัวเองทำอะไร ถึงมันจะผิดแต่มันเป็นความสุขที่ไม่อาจหยุดได้ พวกเราสองคนล้ำเส้นคำว่าพี่น้องมาไกลมากพอแล้ว

จะกลับก็กลับไม่ได้

ยิ่งจะให้หยุด

บอกเลย

ทั้งไฟและจิน

ไม่มีใครยอมหยุดแน่นอน
ต่อให้มันจะเกิดอะไรขึ้น

แต่เชื่อได้ว่าไม่มีทางที่เค้าสองคนจะเลิกรักกัน

แน่นอน




Talk - รบกวนติชมได้ในนิยานนะคะ เนื่องจากเค้าพึ่งเคยทดลองแต่ง ขอทราบว่าคิดเห็นหน่อยน้า ถ้าชอบจะได้แต่งอีกถ้าไม่ชอบจะเลิก เพราะมันยากมากแง